Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
De verhaallijn in deze te zoetsappige romantische film met veel Amerikaanse normen en waarden is op kilometers afstand al te voorspellen. Amanda wordt op pad gestuurd om een touroperator over te nemen. Zij wordt verliefd op de reisgids uit Vietnam die haar alle plekjes laat zien die zij nog niet kende. Handig, want haar relatie in Amerika net voorbij. Te voorspelbaar en dat is irritant. Het hele verhaal past in één aflevering van een soapserie. De film kan ermee door, maar het is niet erg om deze niet gezien te hebben.
Even de samenvatting, dan heb je die maar vast gehad. Amanda is close met haar baas, de directrice. Zij moet van haar eerder naar huis, want dat heeft vriendje John gevraagd. In haar Amerikaanse koppie is dat reden voor een huwelijksaanzoek, want ze zijn al vijf jaar bij elkaar. Wow. Maar dat loopt natuurlijk anders. Hij heeft werk in een andere stad en maakt het uit. Dus daarom mag Amanda als mysterie shopper op dit reisje naar Vietnam. Als ze een tijdje rondloopt en al verliefd is op toergids Sinh blijkt John opeens naar Vietnam gevlogen te zijn. John heeft spijt, maar Amanda wil hem niet terug. Ze wil graag met deze Aziatische knappert en niet meer met die Amerikaanse pannenkoek.
Ik heb me dik een uur zitten ergeren dat alles zo voorspelbaar was en waarom deze Amerikaanse dame acteert zoals ze acteert. Veel is overdreven en wordt gepresenteerd als normaal. En alles wat ze doet en hoe ze doet is doordrenkt van Amerikaanse normen en waarden. Daarnaast werkt ze zelf in de reisbranche en heeft ze ter voorbereiding alles op Google opgezocht en elke reisgids gelezen die ze kon vinden. En toch loopt ze rond alsof ze nog nooit buiten haar eigen stad geweest is.
En Sinh blijkt een reisgids van niks. Bij alle bekende locaties is de rij zo lang dat ze niet naar binnen kunnen. Continu wordt het hele reisschema omgegooid om de groep "het echte Vietnam" te laten zien. Had hij dat niet vooraf moeten plannen? Soms gaat dat goed, bijvoorbeeld wanneer ze een oude tempel bezoeken. Maar een spontane locatie op hun reis is hun eigen dorp waar ze als kind woonden. De groep slaapt in de hutjes van ooms, tantes en de oma van Sinh. Een noodsprong, want Sinh wil het beste voor zijn klanten. Hij weet zijn falen mooi te verbloemen.
Waar ik me nog meer aan ergerde? Het zakelijk advies van Amanda is vrij gekleurd. Zij wil Sinh en Sinh wil het bedrijf houden en uitbouwen. Maar in mijn ogen is de overname niet erg slim en is het bedrijf zelf niks waard. Gezien de centrale positie van Sinh in het bedrijf, is het niet uit te bouwen. Zijn er meer Sinhs, zodat je groter kan groeien? En vaste protocollen, reisschema's en prijs- en toegangsafspraken met toeristenlocaties zijn er blijkbaar ook niet. Waarom adviseert ze de koop dan toch door te laten gaan? Ach, wat is liefde toch een dure hobby.
Aan het einde van haar verblijf moet Amanda natuurlijk wel even aan Sinh vertellen dat zij naar Vietnam is gekomen om het bedrijf waar hij werkt over te nemen. Sinh is pissig en vertrekt. Alles was een leugen, dat soort gedoe. Maar gelukkig kan ze hem met een kus overtuigen terwijl hij bij een schemerige bushalte staat te wachten op de bus. En daarmee is alles natuurlijk direct goed gekomen.
Nou ja, zo'n film is het dus. Als je zin hebt in een film die zo zoet is dat het glazuur van je tanden springt, dat is dit wat voor jou. Neemt niet weg dat de film ook bestaat uit enkele mooie plaatjes van Vietnamese locaties met Sinh als historische verteller. Maar dat zijn fragmenten tussen de storende dialogen, de vele blikken die uitgewisseld worden, het compleet ontbreken van enige seksuele spanning tussen Amanda en Sinh en de saaie voorspelbare verhaallijn.