Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Deze overbodig complexe film is een verfilming van een Nicci French boek. Het is echter een simpele whodunit waarbij de dader uiteraard binnen de familie gezocht moet worden. Eva is de hartvriendin van Nathalie, maar herinnert zich weinig van twintig jaar geleden. Daarom gaat zij in hypnotherapie. De film wordt daardoor erg rommelig, mede door vele flashbacks en Eva's veranderende waarheid. Een film over het gevaar van hypnotherapie met simpele dialogen, een paar plot twisten en vrij voorspelbaar simpel einde.
Het lichaam van Nathalie wordt na jaren gevonden op het landgoed van haar eigen familie. Eva is de hartvriendin van Nathalie die rond een tuinfeest op het landgoed van haar beroemde vader als zestien jarig meisje verdwijnt. Eva en Nathalie lijken fysiek erg op elkaar. Dat maakt het makkelijker om een verhaal van gedaanteverwisseling te vertellen, want veel mensen op het feest zien Eva aan voor Nathalie.
Dan is er nog de grote familie Deridder die allemaal eigen agenda's hebben. Broers Louis en Claude hebben respect voor hun vader, Alain, die schrijver is. Maar Alain is ook een wildebras en gaat vreemd. Hij heeft met zijn gedrag en uitspraken de schijn tegen. Hun moedertje, een rol van Gilda De Bal, is dement, maar weet meer dan ze verteld. En natuurlijk huisvrienden Eva en haar broer die ook al jaren bij de familie horen. Al met al een grote club met geheimen, vreemde snuiters en intriges die je zou verwachten in zo'n detective.
Maar soms is er gewoon iets mis met het script. De broer van Eva heeft soms uitspraken waardoor iedereen op de set opkijkt. Dingen die compleet nieuw zijn in de film en spontaan op het bord van de kijker worden gegooid. Ook worden veel hints die de acteurs in bijrollen vertellen niet opgevolgd of zijn alleen maar verwarrend. Eva wordt ondervraagd door de Belgische rechercheurs. Daar vertelt ze steeds wat anders, maar vertelt nooit dat ze in therapie is. Het is alsof de film scenes mist en krampachtig in een bepaalde koers wordt geduwd.
De grote aantal verschillende locaties werken ook niet mee. Eva is architect is in Rotterdam, woont daar ook en gaat soms terug naar België. En dan heeft ze opeens weer een therapiesessie in Rotterdam, waarna je weer een flashback induikt op het landgoed in België. Die flashback zijn weer met (uiteraard) jongere acteurs en gelukkig allemaal op het landgoed. Je moet blijven opletten, anders ben je de clou kwijt.
Maar wat enorm tegenstaat is de manier waarop Eva wordt neergezet. Anna Drijver speelt de volwassen Eva en ondergaat een metamorfose. Dat is normaal positief, maar niet in de deze film. In de eerste helft van de film speelt ze een sterke zelfstandige ondernemende vrouw die er zelf voor kiest van haar man te scheiden en gepassioneerd haar werk verdedigd. In de tweede helft van de film rent ze door angstig over het landgoed alsof ze in de film The Shining zit en door een spook achterna gezeten wordt. Ze vecht niet eens terug. Daarnaast breekt ze in elke emotionele scene. Te theatraal, teveel krokodillentranen, teveel domme uitspraken en premature conclusies. Van die sterke vrouw is aan het einde weinig meer over.
Het tempo van de film is een achtbaan. In het begin wordt je omhoog getakeld door het verhaal en kom je verschillende hints tegen wie het gedaan heeft. Tenminste, dat denk je. Maar tegen het einde van de film duik je met je karretje de achtbaan af. In de laatste twintig minuten wordt het hele verhaal omgegooid, blijken alle acteurs eigenlijk iemand anders en is alles in twee scenes beklonken. Het verhaal is te uitgebreid, maar moest per se in twee uur verteld worden.
Het is een film waarin enkele van de beste Belgische en Nederlandse acteurs en actrices samen een warrig verhaal tot ontplooiing proberen te brengen. Maar hun kracht wordt niet gebruikt. Je leert geen enkel karakter echt kennen en is hun spel te theatraal. Het blijft een mat verhaal met simpele dialogen en een scherpe veroordeling van hypnotherapie. Veel losse eindjes blijven open staan, maar in de epiloog is iedereen opeens gelukkig.
Bas schrijft over films, musea, pretparken en evenementen. Hij is een enorme fan van mooie films en series. Hij heeft duizenden goede, slechte, matige, supertoffe en onwijs saaie gezien. Bas schrijft altijd van zijn eigen mening en compleet onafhankelijk. Zijn passie is het vinden van de mooiste films en series, zodat jij weet wat je echt moet gaan zien en zeker niet wilt missen.
Natuurlijk wil Bas ook gewoon dat jij weet waar de film over gaat. Daarom gebruiken we filmdata van TMDB.
