Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Muziekproducent Neil Bogart zegt jou waarschijnlijk niks, maar het is de ontdekker en drijvende kracht achter Kiss, Donna Summer, Bill Whiters, The Isley Brothers en vele anderen. Zijn zoon Timothy Bogart heeft een film gemaakt over zijn vader en zijn vaders werk in de muziekindustrie van de jaren zeventig. De biografische film kent een hoog tempo en zit bomvol met goede muziek, artiesten van toen en wilde verhalen. Beleef Neils korte wilde keiharde geleefde leven met enkele dieptepunten en vooral grote successen. Zien!
De film is opgebouwd als interview met Neil. Hij vertelt steeds een hoofdstuk uit zijn leven en neemt je mee in zijn verhaal. Neil was actief gokker en buiten het casino gokte hij op onbekende artiesten en maakte ze groot. Hij ging zover dat hij zelf hun naam veranderde om zo in het imago te passen dat hij voor hen bedacht. Zo gokte hij op Kiss nog ver voordat ze bekend waren. Hij vertelt hoe hij Donna Summer uit Duitsland terug naar Amerika haalde en haar een grote ster maakte. En hoe Casablanca Records eerst miljoenen in de schulden moest duiken voordat het eerste succes kwam. Uiteindelijk verkocht hij zijn label in 1980 voor 50 miljoen dollar. Een groot bedrag in die tijd.
Neil had een groep vrienden om zich heen verzamelt waar hij mee optrok. Ze kregen allemaal een functie binnen het bedrijf. Maar hij luistert naar niemand en blijft heilig geloven in zijn eigen visie. Hij moet altijd blijven dromen wat de volgende stap is. Hij luistert wel af en toe naar zijn vriendin Joyce, die als artiestenmanager betrokken is bij het bedrijf. Let op, dat is niet zijn vrouw Beth.
Casablanca Records vindt creatieve manieren om DJ's hun platen te laten draaien. Verschillende roddels zijn in de film verwerkt, zoals de sexy hit van Donna Summer die zeventien minuten duurt en meerdere neporgasmes telt. Om die helemaal te kunnen draaien wordt de DJ met twee dames en handboeien uit de studio gelokt en wordt de plaat met lijm op de draaitafel vastgeplakt. De film hangt van dat soort cowboyverhalen aan elkaar.
Ook het privéleven van Neil is een achtbaan. Voordat hij in de muziek belandde was hij pornoacteur, zanger, verkoper voor een platenmaatschappij en dansleraar. Bij dat laatste baantje kwam hij zijn vrouw Beth tegen waar hij kinderen mee kreeg. Je ziet dat het huwelijk lang stand houdt, maar toch de grillen van Neil het huwelijk kapotmaken. Hoewel hij duidelijk houdt van Beth en de kinderen, is hij nauwelijks thuis te vinden. Hij is meer bij zijn vriendin Joyce waar hij het geluk vindt dat hij zocht. Maar er altijd die tweestrijd. Hij zegt letterlijk: ik houd van hen allebei.
Elke hoofdstuk van zijn leven wordt ingekleurd door verschillende optredens en nummers van topartiesten uit Neils stal. De nummers allemaal nagezongen door artiesten van nu. Jason Derulo speelt Ronald Isley en laat hij één van de nummers horen van de Isley Brothers. Tayla Parx speelt Donna Summer en heeft een paar mooie songs en goede optredens in de film. Pink Sweat$ speelt Bill Withers en zingt natuurlijk Ain't No Sunshine when she is gone in de scene dat Beth het niet meer ziet zitten met Neil. En Wiz Khalifa speelt George Clinton die we natuurlijk kennen van Parliament en Funkadelic. Allemaal topartiesten die door de hele film heen hun talenten laten zien met de topnummers van vroeger. Erg mooi!
Het einde van de film doet denken aan een Bollywoodfilm wanneer Neil en Donna met een dansje en een liedje eindigen. Letterlijk eindigen, want Neil kijkt recht in de camera en verklaart dat hij dood ging toen hij 39 was. Maar geen second spijt heeft van het snelle leven dat hij geleefd heeft. Stel je voor dat hij in zijn eigen woonwijk was blijven hangen. Dan was al dit moois er nooit gekomen.
Deze film moet je gaan zien als je iets van muziek weet. Of wanneer je wilt verdrinken in topartiesten van nu die topartiesten van toen spelen. Het is een waardig monument voor Neil Bogart en zijn vele successen. Ik heb genoten van alle muziek, van de optredens en van het verhaal over deze knettergekke wereld waarin deze mensen zich staande probeerden te houden, ondanks dat iedereen hen uitkotste. Ze hebben de wereld een poepie laten ruiken. En hoe!
Blijf rustig zitten om de aftiteling te bekijken waarin de echte Neil zelf aan het woord komt en foto's van Neil met artiesten en familie langskomen. Het completeert het mooie portret dat zijn zoon over hem heeft gemaakt.