Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Een verhaal over een stel dat hun net geboren kindje verliest. Je ziet niet alleen het bouwen van de kinderkamer, maar ook hoe zij omgaan met het verlies. Maar de film blijkt langdradig en vlak.
De film begint met de zwangere blondine Martha die samenleeft met Sean. Sean is bouwvakker en Martha werkt op kantoor. Martha viert feest: ze mag met zwangerschapsverlof. Thuis gaat de tijd snel. Sean en Martha leggen de laatste hand aan de kinderkamer en enkele dagen later breekt haar water.
Ze bellen de vroedvrouw die hen eerder heeft geholpen, maar die blijkt niet beschikbaar op dat moment. Ze krijgen een andere vroedvrouw toegewezen, genaamd Eva, die hen zal begeleiden bij de thuisbevalling. Thuis bevallen is een bewuste keuze voor het stel. Ze willen niet naar een ziekenhuis. Of dat komt door de Amerikaanse ziektekosten of gewoon omdat zij dat zelf niet willen, wordt niet direct duidelijk.
Eva is een oudgediende en doet haar best om het kindje gezond op de wereld te zetten. De bevalling gaat zeer moeizaam. Constant geeft Eva aan dat ze beter naar het ziekenhuis kunnen gaan, maar Mathilde wil thuisblijven. Uiteindelijk lukt het en het babymeisje laat een mooie huil horen. Sean maakt wat foto's met een oude camera van moeder en kind. Maar direct daarna zijn er complicaties. Enkele minuten later stopt het hartje van het meisje en wordt de ambulance gebeld terwijl Eva het baby'tje reanimeert. De baby haalt het niet.
Iedereen is rouw. Niet alleen Mathilde en Sean, maar ook de moeder van Mathilde is over de zeik. Zij wilde graag oma worden, maar dat is er nu niet van gekomen. De moeder regelt van alles, zoals een grafsteen. Geheel volgens Amerikaans principe, huurt zij ook een advocaat in om de vroedvrouw voor het gerecht te slepen.
Onderwijl valt het gezin uit elkaar. Sean rouwt op een andere manier dan Martha en ze kunnen niet meer met elkaar overweg. Martha is vooral stil en wil er niet over praten. Ze haalt de kinderkamer leeg onder protest van Sean. Ze verstopt zich in haar werk, maar kan haar hoofd er niet bijhouden. Sean wil er juist wel over praten om het te kunnen verwerken. Doordat Sean er steeds weer over begint, blijft Martha bij hem uit de buurt. Sean probeert met Martha te vrijen, maar dat is duidelijk een brug te ver. Sean gaat een verhouding aan met de advocaat die namens de oma de rechtszaak voert. Nog voor de rechtszaak begint, is Sean vertrokken.
Martha getuigt tijdens de rechtszaak en lijkt het te gaan winnen van Eva. Direct daarna gaat ze de foto's ophalen van de bevalling. Het rolletje is ontwikkeld en ze maken afdrukken van de negatieven. Als zij de foto bekijkt en zichzelf ziet met het kindje, verandert ze van gedachten. Ze gaat terug naar zitting en spreekt in de rechtszaal. Ze zorgt ervoor dat Eva niet wordt veroordeeld. Martha wil alles achter zich kunnen laten.
Tegen het einde van de film verschijnt er opeens een compleet andere scene. Een meisje klimt in een fruitboom klimt en plukt fruit uit de boom. Dan roept Martha het meisje. Ze gaan eten. Deze scene is duidelijk toegevoegd om te laten zien dat Martha zichzelf niet van de brug gegooid heeft, maar verder is gegaan met haar leven. Zonder dit abrupte einde zou je eerder denken dat het leven van Martha aardig in puin ligt en dat de rouwverwerking bij Martha nog moet beginnen. Maar dat stukje slaan we blijkbaar compleet over.
De film toont een verdrietig, maar ook wel saai portret van een familie in rouw. Het beschrijft alles heel praktisch, zoals het inruilen van de werkbus voor een auto waar een kind in vervoert kan worden. Een taart op het werk, omdat Martha met zwangerschapsverlof gaat. Het uitzoeken van een steen. Het terugkeren op je werk en je kantoor is ingenomen door iemand anders.
Maar aan het einde van de film blijf je vooral met één vraag achter: hoe ga je na zoiets verder? Het is duidelijk dat de schrijver van het script geen antwoorden heeft en zelf ook met deze vraag is blijven zitten. En dan is een fruitboom met een meisje een wel heel erg simpele oplossing om een einde te breien aan dit verhaal. Blijkbaar is de oplossing: blijven ademen en doorgaan.
Geen topfilm, maar goed genoeg als je je verveelt en even een verdrietige grauwe film wilt zien.
Bas schrijft over films, musea, pretparken en evenementen. Hij is een enorme fan van mooie films en series. Hij heeft duizenden goede, slechte, matige, supertoffe en onwijs saaie gezien. Bas schrijft altijd van zijn eigen mening en compleet onafhankelijk. Zijn passie is het vinden van de mooiste films en series, zodat jij weet wat je echt moet gaan zien en zeker niet wilt missen.
Natuurlijk wil Bas ook gewoon dat jij weet waar de film over gaat. Daarom gebruiken we filmdata van TMDB.
