Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Alles rond deze film verraadt al hoe het gaat lopen, maar toch hoop je dat je ergens een twist te zien krijgt. Een Bollywoodfilm waar eindelijk de traditionele rollen in de Indiase cinema voorzichtig op de proef worden gesteld.
De eerste scene in de film is direct een moord. De man die moord begaat staat in een gele regenjas in de regen. Hij belt aan, vecht met de inwoner en steekt hem herhaaldelijk met een schroevendraaier totdat de inwoner aan zijn verwondingen bezwijkt. De dader staat even kort op het balkon bij te komen, waarna hij via de tuin ontsnapt. Daarbij laat hij voetafdrukken in de tuin achter en DNA.
Als hij op het balkon staat, wordt er vanuit een appartement aan de overkant een foto van hem gemaakt. Het hoofd van politie herkent hem als Arjun, een ingenieur die hij kent. Hij woont samen met een vriendin, ze willen gaan trouwen en hij heeft net zijn droom verwezenlijkt: het bouwen van een eigen flatgebouw. Niet direct de meest logische verdachte van een moord.
Arjun wordt opgepakt en verhoort. Dat gaat niet bepaald zachtzinnig in India. Hij wordt aan het plafond opgehangen en met stokken geslagen. Hoeveel stokslagen Arjun ook krijgt, hij blijft volhouden dat hij onschuldig is.
De rechercheur het onderzoekt leidt, is een nieuwe dame die net bij het korps zit, genaamd Shalini. Een mooie rol van Mrunal Thakur. Zij is ambitieus en onderzoekt de plaats delict. Zij tovert allerlei bewijs tevoorschijn dat de andere simpele agenten op het bureau niet kunnen vinden. Een slimme dame dus en dat doet goed. Met haar prominente rol lijkt er een minuscuul scheurtje te ontstaan in het traditionele rollenpatroon van de meeste Bollywoodfilms. In elk geval in deze film staat ze haar mannetje.
Dan wordt enkele uren na Arjun arrestatie een verdachte binnengebracht die als twee druppels water op Arjun lijkt. Deze verdacht is Sooraj, een gokker en oplichter. Ook hij wordt verhoord en gemarteld, maar ook Sooraj bekend niet. De agenten kunnen niet achterhalen wie nu de moord gepleegd heeft, omdat de beide verhoren geen resultaten opleveren.
Het overtuigende bewijs zal het DNA van de plaats delict moeten zijn. Shalini laat het testen in het lab. Dan is er een match. Nee, sterker! Er zijn twee exacte matches. Zowel het DNA van Arjun als van Sooraj komt overeen met het gevonden DNA. De heren blijken een eeneiige tweeling te zijn. Iets wat je als kijker al een uur geleden zag aankomen.
Als Arjun en Sooraj elkaar zien op het politiebureau, ontstaat er een gevecht. De broers hebben niet alleen andere achternamen, maar ze mogen elkaar niet doordat ze vroeger als kind een kant kozen. De ouders scheidden, omdat moeder aan de drank zat en gokverslaafd was. De ene broer koos voor de moeder en de andere koos voor de vader. De moeder pleegde na de scheiding zelfmoord, omdat ze er niet mee om kon gaan dat zij haar kinderen niet meer mocht zien. Daarna werden de verhoudingen tussen de broers alleen maar erger.
Uiteindelijk kan de rechter ook niet anders dan de broer vrij te spreken, om zo te voorkomen dat er geen onschuldige vast komt te zitten. Een klap voor de ambitieuze rechercheur.
We hebben dit plot al meerdere malen gezien in zowel Bollywood als in Hollywood als in de Europese cinema. Het is een bijzonder fenomeen, dat DNA van tweelingen. Ook de dubbelrol van Aditya Roy Kapur is niet direct nieuw. In andere films werd de rol van de tweeling ook geregeld gespeeld door één acteur.
Het plot en de reden voor de moord zijn complex geschreven en de schrijver haalt er van allerlei extra verhaallijnen bij om het geheel nog complexer te maken. Te complex. Het blijkt gewoon een platte crime passionele, maar dat zie je pas in de laatste minuten van de film. Dan heb je er al anderhalf uur opzitten. Het vernieuwende is dat beide broers elkaar helpen terwijl ze in het gevang zitten. Dat doen ze al van jongs af aan, toen zij dat aan hun moeder hebben beloofd. Maar dat is een zeer klein detail in de film. Er wordt vooral onnodig veel uitgeweid.
De film is doordrenkt met Bollywood kunstjes. Dit keer niet veel zang en dans, maar teveel het gebruik van opslepende muziek bij saaie scenes. De muziek zorgt ervoor dat je denkt dat er heel wat staat te gebeuren. Maar dat gebeurt dan niet. Er is geen enkele climax aan zo'n scene. En dat gebeurt niet één keer, maar wel twintig keer. Dit maskeert dat dit hele verhaal ook in dertig minuten verteld had kunnen worden. Zodra de agenten beide verdachten zagen, hadden ze kunnen verwachten dat het een tweeling was en hun onderzoek daarop aan kunnen passen.
Je merkt dat toch dat je veel snellere cinema gewend bent dan dit. Wat ook opviel waren het grote aantal logo's van financiers en partners aan het begin van de film. Je zit minutenlang te kijken naar van allerlei logo's. Iedereen die een Roepie heeft bijgedragen, komt met logo in beeld.
Conclusie: prima film, maar geen echte topper. En eigenlijk een uur te lang, ongeveer.
Bas schrijft over films, musea, pretparken en evenementen. Hij is een enorme fan van mooie films en series. Hij heeft duizenden goede, slechte, matige, supertoffe en onwijs saaie gezien. Bas schrijft altijd van zijn eigen mening en compleet onafhankelijk. Zijn passie is het vinden van de mooiste films en series, zodat jij weet wat je echt moet gaan zien en zeker niet wilt missen.
Natuurlijk wil Bas ook gewoon dat jij weet waar de film over gaat. Daarom gebruiken we filmdata van TMDB.
