Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Een heel simpel verhaaltje vol met toevalligheden, een aantal sterren van naam, veel Amerikaanse normen en waarden en vooral heel veel gepraat.
Michelle en Allen zijn een jong stel. Zij wil trouwen, maar hij twijfelt enorm. Als ze op een trouwerij van een bevriend stel zijn, gooit de bruid haar bruidsboeket naar de andere aanwezige vrijgezelle dames. Michelle valt bijna het boeket, maar Allen neemt een duikvlucht en vangt het boeket op. Michelle is boos en verlaat per direct hun flat. Ze gaat naar haar ouders om na te denken of ze wel met Allen door wil. Want dat doe je als je vent jou zo'n streek levert. Allen gaat ook terug naar zijn ouders, want ja, dat is de plek waar je wilt zijn als je ruzie hebt. Toch?
Maar die ouders zitten allemaal vast in huwelijken die niet veel meer voorstellen. Ze hebben daardoor zo hun eigen ideeën over het huwelijk en proberen dat beeld als ongevraagd advies aan hun kind op te dringen. Een beeld dat gevormd wordt door hun eigen (westerse) normen en waarden en hun eigen grandioos goede gestrande huwelijk.
Daarnaast gaan de ouders ook nog eens vreemd. Hoe cliché, met elkaar! De vader van Michelle gaat vreemd met de moeder van Allen en de vader van Allen doet een poging met de moeder van Michelle. Dit levert de enige grappige scene op uit de film: de stellen komen bij elkaar eten om zo elkaar te leren kennen. Daar zien ze natuurlijk direct dat het zijn elkaars lovers zijn. Dat levert een glimlach op je gezicht op, maar daarna vervalt de film in de ellenlange dialogen tussen de drie stellen. Het lijkt wel een Amerikaanse talkshow waarin alle gemaakte fouten worden toegegeven, vergeven of benadrukt. Ik denk dat de schrijver van het script per woord betaald werd.
Om deze zwakke verhaallijn toch goed te laten vertellen hebben ze Diane Keaton, Richard Gere, Susan Sarandon en William H. Macy als ouders gevraagd. Deze sterren kunnen wel mooi hun zinnen uitspreken, maar zeggen daarmee nog niet veel. De gesprekken tussen de ouders gaan over herinneringen aan momenten in hun huwelijk of ze leggen aan elkaar uit waarom ze vreemd gingen. Er wordt niet gerelativeerd, er nauwelijks een grap gemaakt. Nou ja, eentje dan. Allen tegen zijn moeder: "Michelle wil met me trouwen". Zijn moeder: "Waarom?" En dat beschrijft direct ook het niveau van de dialogen.
Natuurlijk blijven de ouders traditiegetrouw bij elkaar, want het gras is nergens groener dan thuis. En natuurlijk wordt alles vergeven. En als je weet dat het vast wel goed komt tussen Michelle en Allen, kun je de rest van de film overslaan. Mocht je in het begin in slaap vallen en je wordt net voor de ondertiteling wakker, heb je niets gemist. Next!