
Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Noise is een film die je aanzet, maar waar je eigenlijk niks van verwacht. Is het nou een triller? Wordt het donker en spannend? Wordt het eng? Nou, eigenlijk geen van dat alles. Het wordt een portret van een man die langzamerhand psychische klachten krijgt door een onverwerkt verleden.
Matt en Liv, een stel met een baby, gaan wonen in het voormalige ouderlijk huis van Matt. Een grote villa met grote tuin en (zwem)vijver in een klein Belgisch dorpje. Matt en Liv verhuizen hun spullen het huis in en de babykamer wordt ingericht. Matt is vlogger met duizenden volgers. Liv is cateraar en maakt taarten vanuit de keuken in de villa. Een leuk stel, ze hebben het gezellig samen.
Pol, de vader van Matt, is aan het dementeren en is opgenomen in een verzorgingshuis vlakbij de villa. Dat is ook de reden dat Matt weer thuis is komen wonen. Als Pol "ontsnapt" staat hij opeens in de tuin van de villa. Matt besluit samen met zijn vader naar huis te wandelen.
Tussen de villa en het verzorgingshuis staat een oude chemische fabriek. Pol was vroeger eigenaar en directeur van de oude fabriek. De fabriek is niet meer in gebruik sinds er een bedrijfsongeval was, jaren geleden. Er zijn enkele mensen overleden, daarom is de fabriek gesloten. Het waren allemaal mensen uit het dorp en de familieleden die in het dorp wonen gaven Pol de schuld. Zij lieten het hele gezin als een baksteen vallen. Zelfs hun beste vrienden stoppen elk contact.
De vrouw van Pol trok dat niet en is met baby Matt het water van de vijver ingelopen. Ze is er niet meer uitgekomen. Pol sprong haar achterna, maar kon alleen baby Matt redden. Een trauma waar Pol nooit overheen gekomen is. Door zijn dementie verwart hij Liv voor zijn verdronken vrouw en vertelt haar hoeveel spijt hij heeft en hoe hard hij heeft gezocht in de vijver. Een mooie scene met Johan Leysen die Pol prachtig neerzet.
Het wordt duidelijk dat Matt toch wat heeft meegekregen van die gebeurtenissen in zijn jonge leven. Hij heeft ook een klap gehad van alles wat daarna speelde, zoals de haat die men tegen het gezin had. Hij wil de waarheid vinden wat er precies gebeurd is toen het ongeluk plaatsvond en gaat op zoek in de oude archieven die zijn vader nog heeft bewaard. Hij ontdekt dat het allemaal nog erger was en dat maar een klein deel de krant heeft gehaald. En erger nog, zijn vader wist dat. Matt kan het niet verkroppen. Hij wordt onaangenaam, kan zeer slecht tegen geluiden (handig met een krijsende baby) en de spoken in zijn hoofd nemen het over.
Het is niet alleen het verhaal van Matt, maar ook het verhaal van Liv. Een mooie rol van Sallie Harmsen. Liv is sterk, probeert door te gaan met haar cateringbedrijfje, maar komt veel weerstand tegen in het dorp. De slager wil haar niks verkopen. De eigenaresse van de biowinkel stuurt haar weg als Liv het opneemt voor Pol en Matt. En hoewel Liv niet duldt dat Matt in zijn schulp kruipt, kan zij hem eigenlijk niet helpen.
De films voelt qua camerawerk, shots, tempo en dialogen als de film Narcosis. Je wordt heel rustig door het verhaal geleid. Soms krijg je eventjes wat inzicht in hoe Matt het leven beleeft. Langzaam komt de hele puzzel samen. Het is aan het einde van de film alsof je eigenlijk al wist wat er zou gaan gebeuren. Echt spannend wordt het niet. Je merkt dat het deze goede acteurs veel meer uit het verhaal hadden kunnen halen, wanneer het script dat toe had gelaten. Een gemiste kans.
En zoals zo vaak blijf je met vragen zitten. Wordt Matt nog gekker omdat het erfelijk is? Blijven ze daar wel wonen, nu ze weten dat mensen in het dorp niet zo positief naar ze kijken? En kan Liv wel voor Matt blijven zorgen als hij steeds gekker wordt? Je hoopt dat de liefde zal overwinnen, maar het zal afhangen van de spoken in het hoofd van Matt.
De film is het kijken waard, maar verwacht niet te veel.