Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Heb jij altijd al vreemd willen gaan? Of zit jij ook gevangen in een huwelijk dat er niet meer toe doet, maar heb je wel een leuke buurvrouw waar je verliefd op kan worden? Dan is deze film vol hypocrisie en achterbakse mensen geschikt voor jou. Vreemdgaan is hier namelijk heel gewoon en wordt bedekt met wat gemaakte humor. Als jouw partner vreemdgegaan is, sla deze dan maar over. Op geen enkele wijze wordt het verdriet en de boosheid van vreemdgaan belicht. Het is ongelofelijk hoe laconiek ermee wordt omgegaan.
De stellen Lieke en Walt en Marie en Luuk zijn buren en kennen elkaar goed. Zo goed dat ze met elkaar op vakantie gaan naar Frankrijk. Hugo, de zoon van Lieke en Walt en de twee dochters van Marie en Luuk gaan ook mee. Op het eerste oog is er weinig mis, maar gedurende de autorit naar Frankrijk worden de gevoelens op de proef gesteld en vertonen de relaties de eerste scheurtjes.
Die scheurtjes blijken barsten onder het oppervlak. Lieke doet het namelijk al een half jaar met Luuk, maar dat is nog niet ontdekt door hun partners. De twee minnaars hebben een plan bedacht: als we ervoor zorgen dat onze partners op vakantie veel samen doen, worden ze misschien wel verliefd op elkaar. Qua hobby's en interesses passen de overgebleven buurtjes toch veel beter bij elkaar.
In deze film blijkt dit domme kortzichtige plan ook nog te werken. Marie en Walt zoenen in de supermarkt tijdens het boodschappen doen. Ook dat wordt natuurlijk verzwegen en ook zij bedenken een plan. Je raadt het niet: laten we onze wederhelften aan elkaar koppelen, zodat wij onszelf niet schuldig te hoeven voelen, niemand pijn hoeven te doen en we lekker vreemd kunnen gaan. Ongelofelijk dat deze immorele verhaallijn in een film terecht gekomen is.
Het duurt niet lang voordat uitkomt dat ze van partners geruild zijn. De achterbaksheid van de gang van zaken wordt verpakt in wat humor en simpele extra verhaallijnen, zoals een danswedstrijd van zoon Hugo en hun jongste dochter die een hond in huis neemt. Ook heeft Marie nog seks met haar man terwijl ze net daarvoor nog met Walt zoende. Iets wat Marie initieert en wat iedereen 's ochtends ongemakkelijk maakt. De ouders blijken alle vier de normen en waarden te hebben van een pakje boter.
Op geen enkel moment krijg je iets te weten over hun karakters. Hun leventje in Nederland blijft een mysterie, behalve dat Marie veel met haar werk moet bellen. Enkele shots van de wijk Noorderplassen in Almere tonen waar ze blijkbaar wonen. Wat ze voelen of hen drijft, kom je niet te weten. De dialogen voelen zeer onnatuurlijk en blijven oppervlakkig.
De hond die de dochter van Marie en Luuk vindt, blijkt van iemand te zijn, maar zij wil de hond niet teruggeven. De ouders praten dit goed en vragen de eigenaar zijn hond op te geven. Een idiote scene waarin het gedrag van de dochter wordt goedgepraat. Andere dochter Mia had voor de vakantie iets met Hugo. Maar Hugo gaat direct met een meisje uit het dorp en laat Mia vallen als een baksteen. De morele appel valt blijkbaar niet ver van de boom. De hele film zijn de ouders vooral met zichzelf bezig en worden de kinderen met hun gevoelens grotendeels genegeerd.
Om er geen soapserie van te maken, wordt nog tijdens de vakantie besloten dat de vier partners akkoord zijn met de partnerruil. Als kijker blijf je met veel vragen zitten. Hoe gaan ze dat praktisch invullen? Aan het einde van de film wisselen ze voor de terugreis alvast van auto, maar daarmee is de scheiding zeker nog niet rond. Wat gaan de kinderen zeggen, nu de twee gezinnen verscheurd worden? Waarom zijn Marie en Walt niet veel bozer of voelen ze zich genaaid? Het antwoord is simpel: ze doen er allemaal aan mee en hebben allemaal hun eigen agenda. Ik liep met een zeer ongemakkelijk gevoel naar buiten.