Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
De ouderlijke huizen van Zoe en Karim staan naast elkaar in een straat in Londen. Zij zijn inmiddels verhuisd, maar hun ouders zijn nog altijd buren. De boomhut waar ze samen in speelden, staat zelfs nog achter in de tuin. Zoe is documentairemaakster en Karim is arts in een ziekenhuis.
Zoe heeft duidelijk gevoelens voor Karim, maar heeft dat nog nooit aan Karim laten weten. Karims familie komt uit Pakistan. Het is traditie om een gearrangeerd huwelijk te hebben, waarbij de ouders en grootouders een partner voor hun kind uitzoeken op basis van hun eigen normen en waarden. De kinderen hebben dan weinig te zeggen over de keuze van de huwelijkspartner en gaan vaak met de mening van de familie mee. Zo ook in dit geval. Karim ontmoet zijn toekomstige vrouw eerst via Skype en reist uiteindelijk vlak voor zijn huwelijk naar Pakistan.
Documentairemaakster Zoe is geïnteresseerd in deze vorm van huwelijken. Ze wil daar een documentaire van maken. Maar daarnaast wil zij eigenlijk zo dicht mogelijk bij Karim blijven, want de gevoelens voor hem worden steeds sterker. Het wordt een documentaire die niet alleen over het huwelijk gaat, maar ook over de verhoudingen binnen de familie van Karim.
Normen en waarden spelen binnen de documentaire, maar ook binnen deze film een grote rol. Er zit een wereld van verschil tussen de denkwijze van de Pakistaanse familie en die van de Engelse familie. Houden ze wel van elkaar? Is zo'n huwelijk wel toekomstbestendig? En houden ze echt van elkaar? Zoe interviewt allerlei mensen uit de kringen rond de familie van Karim om zo goed beeld te schetsen.
Zo interviewt ze ook de zus van Karim. De zus heeft niet gekozen voor een gearrangeerd huwelijk, maar is zelf met een Engelse man getrouwd. Daardoor heeft ze geen contact meer met de familie. Zij zit wel in de documentaire die iedereen bij de première te zien krijgt. Ze nemen dat Zoe niet in dank af. Als het gearrangeerde huwelijk van Karim op de klippen loopt, omdat zijn vrouw verliefd wordt op iemand, is de mogelijkheid daar dat Karim ook voor de liefde kiest.
Deze film is een mix van Pakistan en Engeland. Het huwelijk van Karim wordt prachtig uitgebeeld. Maar de scenes gaan te lang door. De vrouw van Karim gaat wiet roken, alcohol drinken en dansen tot diep in de nacht. Iets wat Karim helemaal niet leuk vind. Zou dat bekend geworden zijn bij de ouders, zou het huwelijk niet eens gesloten worden. Maar Karim probeert een goede zoon te zijn en het huwelijk een kans te geven.
In de film heeft Emma Thompson de rol van de moeder van Zoe. Zij speelt de rol zo overdreven dat ze nooit echt grappig is. Ze hangt vervelend en dwingend de clown uit. Zonder die rol zou de film veel rustiger zijn en mooier uit de verf komen. Ja, ze maakt een paar leuke grappen, maar het breekt een goed opgebouwde scene compleet af. Heel jammer.
Het is een hele zoetsappige film met een serieus randje. Het is een verhaal waarin iedereen kiest voor de liefde en alles uiteindelijk natuurlijk toch goed komt. De westerse manier voor het vinden van liefde zegeviert in deze simpele multiculturele romkom.