Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
Al jaren komt een clubje vrienden naar een boerderij in Frankrijk om mee te doen aan een spellenweekend. Elk jaar werd dat georganiseerd door de overleden Ollie, één van de vrienden. Zijn broer en zus hebben de vriendengroep bij elkaar geroepen voor een laatste spellenweekend ter ere van Ollie. Daarnaast willen zij graag de as van Ollie uitstrooien.
Alles staat in het teken van Ollie. Dit weekend spelen ze zijn meest favoriete spelletjes. En alles verloopt volgens traditie. Zaterdagavond wordt er tot heel laat gedronken en zondagochtend wordt er vroeg opgestaan voor een ochtendgymnastiek op muziek.
Evelien, de ex van Ollie hoort ook bij de vriendengroep. Zij komt aanrijden in een oude camper, maar ze stapt niet alleen uit. Evelien heeft haar nieuwe vriend meegenomen waar ze blijkbaar al maanden mee door Europa reist. De vriendengroep is niet zo blij dat Evelien blijkbaar niet alleen Ollie zo snel heeft kunnen vergeten, maar ook niet dat zij die vriend heeft meegenomen.
Ze doen allemaal sportief aan de spellen, maar de onderlinge verhoudingen zijn verstoord. Had Evelien beter na moeten denken toen ze haar vriend meenam of overdrijft de groep? Ging Evelien onterecht door met haar leven terwijl de rest nog altijd terugdacht aan vroeger?
De acteurs zijn allemaal bekend uit andere Nederlandse films en series. Het acteerniveau overstijgt gelukkig het gemiddelde wat je in andere producties ziet. Regisseur Karthaus weet met zwarte humor en non-verbale communicatie tussen acteurs de vriendenclub geloofwaardig neer te zetten. Maar de film focust niet op één van de vrienden, maar wil jou iedereen laten kennen. Maar dat gaat niet in 90 minuten. Daardoor ken je aan het einde van de film eigenlijk nog niemand echt goed.
De opa die dementeert. De broer die stiekem verliefd is op Evelien. De vriend van Evelien die opeens iemand uit de vriendengroep al blijkt te kennen. De boosheid van de zus van Ollie over de manier waarop het weekend verloopt. Sommige scenes, zoals het slachten van een everzwijn, hadden weggelaten kunnen worden ten gunste van wat verdieping in de karakters. Alles blijft oppervlakkig en dat is jammer.
Het is een prima film, lekker luchtig. Je komt met een goed gevoel de bioscoop uit. Enkele kleine continuïteitsverschillen, maar daar moet je op letten om ze te zien. Maar hoewel een paar plottwists het ietsje spannender maken, is het einde zo voorspelbaar en tam dat je het halverwege de film al kunt raden.