Wat je hieronder leest, kan spoilers bevatten. Dan weet je opeens meer over deze film dan je lief is, maar je weet wel wat ik ervan vind. Ik schrijf gewoon wat zie. Dus weet waar je aan begint.
In 2010 maakte zanger en acteur Antonie Kamerling een einde aan zijn leven. Toen ik je zag was de titel van zijn bekende nummer dat vijf weken in de top 40 stond. Een nummer dat ik zelf ook grijs gedraaid heb. Zijn vrouw Isa Hoes schreef het gelijknamige boek. Deze film is gebaseerd op het boek en toont het leven en het einde van het verhaal.
Twee fantastische rollen door Egbert-Jan Weeber als Bastiaan (Antonie) en Noortje Herlaar als Esther (Isa). Twee geliefden die met elkaar verbonden zijn door dik en dun. Ze hebben samen een gezin met twee kinderen, een jongen en een meisje. Ze gaan samen op vakantie, herleven waar hij haar ten huwelijk vroeg of naakt in zee zwommen. Ze beleven hoogtepunten met elkaar en hebben succes in films of op toneel en daarbuiten.
Maar de donkere kant van het leven eist zijn tol. Bastiaan heeft stemmen in zijn hoofd die hem neerhalen en ervoor zorgen dat hij depressief wordt. Extra gevoed door zijn falende carrière op toneel, maakt dat hij steeds depressiever wordt. Hij is vaak moe en ligt dagen in bed te slapen. Heeft af en toe waanideeën, boosheid of acteert blijheid puur voor anderen. Als hij een goede dag heeft, bakt hij gezellig pizza's met de kinderen of leest ze voor. Het contrast is zo groot.
Gedurende de film komt Bastiaan in een neerwaartse spiraal terecht. Hij krijgt pillen voorgeschreven, maar neemt die niet in. Hij praat met een psychiater, maar weet door te acteren ervoor te zorgen dat de therapie snel afgebouwd wordt. Hij blijft herhalen dat hij het zelf wil doen; zelf beter wil worden. Esther is het zat en dreigt hem te verlaten en de kinderen mee te nemen, maar zelfs dat helpt niet. Bastiaan wil dood.
Esther neemt maatregelen. Ze blijft vaker thuis, belt hem geregeld en zorgt dat de pers niet al te veel weet. Maar ze kan niet altijd thuisblijven, want de dingen die het gezin doet gaan gewoon door. Zo'n gewone dag blijkt de bewuste dag. Indringend is het verdriet van Esther en zeker ook de kinderen die vooral met veel vragen achterblijven.
Tijdens de aftiteling wordt "Toen ik je zag" gedraaid, zijn grootste hit. Je merkt dat iedereen in de zaal blijft zitten om dit lied te horen, dat zo passend is bij de film. Als je rondkijkt door de zaal is iedereen aan napraten. Deze film moet je even verwerken voordat je weer naar huis gaat.